“സ്കൂൾ അടച്ചു രണ്ടു മാസം എന്തു ചെയ്യും “
“ കടല വിക്കാൻ(കപ്പലണ്ടി) പോവാം”
“ വീട്ടീന്ന് സമ്മതിക്കില്ല “
“നമുക്ക് ആച്ഛാച്ചന്റെ കടയിൽ നിന്ന് സാധനങ്ങൾ എടുത്ത് കട തുടങ്ങാം“
വർഷങ്ങൾക്ക് മുൻപുള്ള എന്റെയും കൂട്ടുകാരനായ ബന്ഡുവിന്റെയും ഒരു ഗൌരവകരമായ സംഭാഷണ ശകലം.
ആ തീരുമാനത്തിൽ നിന്ന് 10 വയസ്സുകാരായ ഞാനും മച്ചൂനനും കട തുടങ്ങി കച്ചവടം ബഹു ജോറ് .വഴിയെ പോകുന്ന ബൻഡുക്കളെയും പരിചയക്കാരെയും പിടിച്ചു നിർത്തി മിഠായി വാങ്ങിപ്പിച്ചു . കച്ചവടം നടത്തി മുതലും പലിശയും കിട്ടാഞ്ഞപ്പോൾ ഡിസ്റ്റ്രിബ്യൂട്ടറായഅഛാച്ചൻ വിതരണം നിർത്തി ....എനിരുന്നാലും കൂട്ടുകാരുടെ ഇടയിൽ ഞങ്ങളുടെ നിലവാരം ഉയർന്നു, കച്ചവടക്കാരനായല്ലോ?
ഞങ്ങളുടെ കച്ചവടം കുട്ടി കളിയായിരുന്നെങ്കിലും വേറെ ചില കുട്ടി കച്ചവടക്കാരുണ്ടായിരുന്നു.ഇല്ലായ്മയുടെ അടിവശം കീറിയ ട്രൌസറുമായി അവർ കശുമാവിൻ തോട്ടങ്ങളിൽ പാറ ഉരുക്കുന്ന മീന മാസത്തെ ഉച്ചകളിൽ മുതാൽ മുടക്കിനായി അലയും, കിട്ടിയ കശുവണ്ടി വിറ്റ് മുതലിറക്കി കടയിൽ വച്ച് ലാഭമുണ്ടാക്കി അടുത്ത ക്ലാസിലേക്കുള്ള പുസ്തകങ്ങളും അടി കീറാത്ത നീല ട്രൌസറും സ്വപനം കാണുന്ന വിഷാദ മുഖങ്ങൾ .അവർ അതിൽ വിജയിച്ചിരുന്നു അവ നെയിം സ്ലിപ്പുകളായും ,ബ്രൌൺ പൊതികളായും നനഞ്ഞ ക്ലാസിൽ വൃത്തിയായി അടുക്കി വച്ചിരുന്നു.
ഒരു സൻഡ്യക്ക് പെയ്ത വേനൽ മഴയിലും കാറ്റിലും ഞങ്ങളുടെ കട നിലം പതിച്ചു, ഇപ്പോഴും കുട്ടി കച്ചവടങ്ങൾ വേനലവധിയിൽ എന്റെ നാട്ടിൻ പുറങ്ങളിൽ സജീവം പുളി നാരങ്ങ ,മാങ്ങ ,അച്ചാറുകളും തേൻ മുട്ടായികളും പാൽ മുട്ടായികളും, നറുക്കുകളും,വിഷുവടുത്താൽ പടക്കങ്ങളും ഇവിടെ വില്പനചരക്കുകൾ ,ഈ വേനൽഅവധിക്ക് എന്റെ വീട്ടിനു മുന്നിൽ കെട്ടിയ കുട്ടികടയും കുഞ്ഞു കച്ചവടക്കാരുടെയും പടങ്ങളാണവ,ഞാൻ എന്റെ മോനെയും കൂട്ടി മുട്ടായി വാങ്ങാൻ പോയി ഭാര്യക്ക് പുളിയച്ചാർ വാങ്ങി കൊടുത്തു, കച്ചവടത്തിന്റെ കാപട്യവും മായവും അറിയില്ലാത്ത കുഞ്ഞുകച്ചവടക്കാരുടെ ആശ്വസവും സന്തോഷവും കാണാൻ ഒരിക്കൽ ഞാനും ഇത് അനുഭവിച്ചതല്ലേ എന്ന ഓർമ്മകളിലൂടെ ......... .
